សមាជិកថ្មីនៃ CamIDF ក្នុងវេទិកាអភិបាលកិច្ចអ៊ីនធឺណិតលើកទី១៨
ខ្ញុំពិតជាមានសេចក្តីសោមនស្សណាស់ដែលបានចូលរួមកិច្ចប្រជុំប្រចាំឆ្នាំលើកទី 18 នៃវេទិកាអភិបាលកិច្ចអ៊ីនធឺណិតនៅទីក្រុងក្យូតូ ប្រទេសជប៉ុន កាលពីថ្ងៃទី 8 ដល់ថ្ងៃទី 12 ខែតុលាកន្លងទៅនេះ។
បង្កើតឡើងដោយអគ្គលេខាធិការអង្គការសហប្រជាជាតិ និងរៀបចំដោយរដ្ឋាភិបាលជប៉ុន ប្រធានបទសំខាន់ក្នុងឆ្នាំនេះគឺ "The Internet We Want - Empowering All People" ជាមួយនឹងប្រធានបទរងជាច្រើនដែលគ្របដណ្តប់លើប្រធានបទផ្សេងៗដូចជា៖ បញ្ញាសិប្បនិម្មិត និង និរន្តរភាព។
ដូចដែលបានបញ្ជាក់នៅក្នុងប្លក់មុនអ៊ីចឹងដែរ គឺខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ទៅលើការប្រើប្រាស់អ៊ីនធឺណិតសម្រាប់កិច្ចសហប្រតិបត្តិការសកល សន្តិសុខ និងនិរន្តរភាព។ ដូច្នេះខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងវគ្គជាច្រើននៅក្រោមប្រធានបទទាំងនេះ។ ឥឡូវខ្ញុំរីករាយនឹងចែករំលែកបទពិសោធន៍មួយនេះ ដែលខ្ញុំនឹងររៀបរាប់អំពីសកម្មភាពសំខាន់ៗអំឡុងពេលប្រាំថ្ងៃ និង អ្វីដែលខ្ញុំបានរៀនពីវេទិកានេះ។
ថ្ងៃទី ០
នៅថ្ងៃទី 8 ខ្ញុំបានចូលរួមវគ្គមួយស្តីពី “Youth Participation—Cocreating the Insafe Network” ដែលវាគ្មិន និងអ្នកចូលរួមបានចែករំលែកការអនុវត្តល្អៗក្នុងតំបន់របស់ពួកគេទៅលើកិច្ចការការពារកុមារតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត និងធ្វើឱ្យប្រាកដថាមតិរបស់យុវជនទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់ និងយកមកពិចារណានៅពេលបង្កើតគោលនយោបាយ និងធនធានដែលមានប្រយោជន៍ដល់ការការពារកុមារតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត។
ក្រោយមក នៅពេលរសៀល ខ្ញុំបានចូលរួមជាមួយតំណាងអង្គការទិន្នន័យអំពីការអភិវឌ្ឍ និងក្រុមយុវជន YIGF កម្ពុជា ក្នុងកិច្ចសន្ទនាជាមួយនឹងតំណាងអង្គការ ICANN ។ ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍លើការធ្វើបទបង្ហាញរបស់ក្រុមយុវជន YIGF កម្ពុជាអំពីគម្រោងដែលពួកគាត់បានអនុវត្តដែលបានរួមចំណែកដល់បរិបទអ៊ីនធឺណិតនិងឌីជីថលក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។
វគ្គបន្ទាប់គឺជាកិច្ចពិភាក្សាក្នុងភាពជាអ្នកដឹកនាំស្តីពីអ៊ីនធឺណិតដែលយើងចង់បាន។ វាគ្មិនមកពីផ្នែកផ្សេងៗគ្នាជុំវិញពិភពលោកបានចែករំលែកគំនិតចម្រុះទាក់ទកនឹងប្រធានបទនេះ ហើយយោបល់របស់ពួកគាត់ទាក់ទងនឹង “អ៊ិនធឺណិតដែលយើងចង់បាន” គឺខុសគ្នាទៅតាមកាលៈទេសៈ និងបរិបទដែលពួកគាត់ជួបប្រទះ។
ថ្ងៃទី ០១
នៅថ្ងៃច័ន្ទទី 9 ខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងការពិភាក្សាខ្លីមួយស្តីពី “The New European Toolbox for Cyber Security Regulation”។ គោលបំណងនៃក្នុងនេះគឺដើម្បីបង្កើតយុទ្ធសាស្ត្រជាក់ស្តែងក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងឧក្រិដ្ឋកម្មតាមអ៊ីនធឺណិត និងធានាសុវត្ថិភាពនៃប្រព័ន្ធដែលប្រើប្រាស់ដោយបទប្បញ្ញត្តិ (regulations) ដើម្បីបង្កើនភាពធន់នៃហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធទាំងឌីជីថលនិងមិនមែនឌីជីថល។ វាក៏មានគោលបំណងបង្ហាញនូវទិដ្ឋភាពទូទៅនៃកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងលើការបង្កើតបទប្បញ្ញត្តិនាពេលបច្ចុប្បន្នស្តីអំពីសន្តិសុខតាមអ៊ីនធឺណិតកម្រិតអឺរ៉ុប ដែលនាំឱ្យខ្ញុំស្គាល់បទប្បញ្ញត្តិ NIS 2 ហើយខ្ញុំពិតជារំភើបក្នុងការស្វែងយល់បន្ថែមអំពីវា។
បន្ទាប់ពីនេះ ខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងពិធីបើកវេទិកាជាផ្លូវការដែលមានការចូលរួមដោយឯកឧត្តម Fumio Kishida នាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃប្រទេសជប៉ុន និងចូលរួមតាមប្រព័ន្ធអនឡាញដោយលោក António Guterres អគ្គលេខាធិការអង្គការសហប្រជាជាតិ។
សកម្មភាពចុងក្រោយដែលខ្ញុំបានចូលរួមនៅថ្ងៃនេះគឺ ខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងកិច្ចពិភាក្សាអំពី “Cooperation For a Green Digital Future” ។ សម្រាប់ខ្ញុំ សិក្ខាសាលានេះរាងពិបាកយល់បន្តិចដោយសារមានពាក្យបច្ចេកទេសមួយចំនួនដែលលើសពីការយល់ដឹងរបស់ខ្ញុំ ដូចជា green digital, supercomputing, digital waste, data pooling និងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត និងឌីជីថលមួយចំនួនដែលមិនទាន់មាននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជានៅឡើយ។
ថ្ងៃទី ០២
ខ្ញុំបានចូលរួមពីរវគ្គក្នុងថ្ងៃនេះ ។ វគ្គទីមួយគឺ “Climate Change and Technology Implementation”។ ខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលនឹងគំនិតផ្តួចផ្តើមអំពីបញ្ញាសម្បនិម្មិតដែលដឹកនាំដោយយុវជនដូចជា៖ ការព្យាករណ៍អាកាសធាតុ ការព្រមានអំពីគ្រោះមហន្តរាយ និងការកាត់បន្ថយតម្រូវការអគ្គិសនីនិងឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ជាដើម។ មានវាគ្មិនម្នាក់មកពី Climate Youth Japan បានសង្ខេបការពិភាក្សា វិភាគករណី ផ្តល់ជាយោបល់ ហើយបានណែនាំគេហទំព័រ Climate Youth Japan សម្រាប់ទិន្នន័យបន្ថែមអំពីការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ និងការអនុវត្តបច្ចេកវិទ្យា។
វគ្គទីពីរគឺអំពី “AI-Driven Learning Revolution in Cambodian Higher Education”។ មានវាគ្មិនជនជាតិខ្មែរម្នាក់គឺលោក ហេង សុខឡាយ ដែលជាអ្នកស្រាវជ្រាវផ្នែកបញ្ញាសម្ចនិម្មិត (AI) និងជាសាស្ត្រាចារ្យនៅបណ្ឌិត្យសភា បច្ចេកវិទ្យាឌីជីថលកម្ពុជា។ ការពិភាក្សានេះបានគ្របដណ្តប់ទិដ្ឋភាពទូទៅនៃការដាក់បញ្ជូល AI នៅក្នុងប្រព័ន្ធអប់រំកម្រិតខ្ពស់ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដែលភ្ជាប់មកជាមួយនូវឱកាស ដែនកំណត់ និងបញ្ហាប្រឈម។ កិច្ចពិភាក្សានេះក៏បានបង្ហាញទស្សនៈរបស់និស្សិតកម្ពុជាម្នាក់ទាក់ទាងនឹងការប្រើប្រាស់ AI ដើម្បីជួយដល់ការសិក្សាផងដែរ។
ថ្ងៃទី ០៣
ក្នុងថ្ងៃនេះ ខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងសិក្ខាសាលាចំនួនពីរ។ សិក្ខាសាលាទីមួយស្តីអំពី “How Digital Cooperation Can Contribute to the Battle for Our Environment” ។ បច្ចេកវិទ្យាមិនត្រឹមតែជួយសម្រួលដល់តម្រូវការផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាក៏មានសក្តានុពលក្នុងការជួយដោះស្រាយផលប៉ះពាល់ទៅលើបរិស្ថានផងដែរ មិនថាតាមរយៈការសម្របសម្រួលទៅលើវិធីសាស្ត្រថ្មីៗដែលប្រសិទ្ធភាព ឬដោយអនុញ្ញាតឱ្យយើងវាស់វែង និងវិភាគផលប៉ះពាល់នៃសកម្មភាពរបស់យើងចំពោះបរិស្ថាន។
បន្ទាប់ពីនេះ ខ្ញុំមានវត្តមាននៅក្នុងវេទិកាបើកចំហមួយស្តីពី “Accelerating an Inclusive Energy Transition”។ វគ្គនេះទាក់ទងនឹងគោលដៅអភិវឌ្ឍន៍ប្រកបដោយចីរភាពទី ០៧ (SDG 7: affordable and clean energy) និង ទី ១៧ (SDG 17: partnerships for the goals)។ វាត្រូវបានគេអះអាងថា ការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិជ្ជាដែលកំពុងរីកចម្រើនដើម្បីពន្លឿនការផ្លាស់ប្តូរថាមពល គឺមានសារៈសំខាន់ក្នុងការបង្កើនចំណែកនៃថាមពលកកើតឡើងវិញនៅក្នុងចំណោមថាមពលផ្សេងទៀតក្នុងសកល ហើយវាក៏ជួយការកែលម្អប្រសិទ្ធភាពថាមពលផងដែរ។ មានវាគ្មិនខ្មែរម្នាក់បានបកស្រាយយ៉ាងលម្អិតអំពីការចាប់ផ្តើមបង្កើតអនាគតថាមពលបៃតងក្នុងតំបន់អាស៊ានតាមរយៈយុវជន ដោយគាត់បានផ្តល់យោបល់ឱ្យមានការគាំទ្របច្ចេកវិទ្យាដែលដឹកនាំដោយយុវជន ការងារបៃតង និងគំនិតផ្តួចផ្តើមអ៊ីនធឺណិតរបស់យុវជន ដូចជាក្រុមយុវជន YIGF កម្ពុជា ជាដើម។
ថ្ងៃទី ០៤
នេះជាថ្ងៃចុងក្រោយនៃវេទិកាអភិបាលកិច្ចអ៊ីនធឺណិតក្នុងឆ្នាំនេះ។ មានវគ្គមួយដែលខ្ញុំត្រៀមនឹងចូលរួម ប៉ុន្តែគួរឱ្យស្តាយដែលវគ្គនោះត្រូវបានរំសាយវិញ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំនៅតែប្រើពេលវេលានោះយ៉ាងល្អដោយការចូលរួមកម្មវិធីផ្លាស់ប្តូរវប្បធម៌ ទស្សនាស្តង់ និង បង្កើតទំនាក់ទំនង។ ខ្ញុំបានស្គាល់មិត្តថ្មីៗមួយចំនួន ។ ម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេបានណែនាំខ្ញុំឱ្យស្គាល់និងចូលរួមជាមួយសហគមន៍យុវជនដែលបានចូលរួមក្នុងវេទិកាឆ្នាំនេះ។ វាជាកន្លែងដែលខ្ញុំទទួលបានឱកាសបន្តពង្រីកទំនាក់ទំនង និងស្គាល់ឱកាសថ្មីៗ។
ទាំងនេះគឺជាសកម្មភាពមួយចំនួនដែលខ្ញុំបានធ្វើក្នុងរយៈពេលប្រាំថ្ងៃនៃកិច្ចប្រជុំប្រចាំឆ្នាំលើកទី 18 នៃវេទិកាអភិបាលកិច្ចអ៊ីនធឺណិត។ ខ្ញុំរីករាយដែលបានឃើញវាគ្មិនមកពីប្រទេសកម្ពុជាមានវត្តមាននៅក្នុងវេទិកាកម្រិតពិភពលោកមួយនេះ។ ខ្ញុំចូលចិត្តវគ្គទាំងអស់ ប៉ុន្តែវគ្គមួយអំពី “Youth Participation—Cocreating the Insafe Network” បានទាក់ទាញចំនាប់អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំង។ ទោះបីជាធម្មតាខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ប្រធានបទទាក់ទងនឹងបរិស្ថាននិងនិរន្តរភាពជាងគេ តែវគ្គនេះធ្វើឱ្យខ្ញុំយកចិត្តទុកដាក់បន្ថែមលើការការពារកុមារតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត ដែលមិនសូវត្រូវបានគេលើកយកមកពិភាក្សាច្រើនទេនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។
ក្រៅពីការចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំ ខ្ញុំក៏បានទៅទស្សនារម្មនីយដ្ឋាននិងតំបន់ប្រវត្តិសាស្ត្រមួយចំនួនក្នុងទីក្រុងក្យូតូ សាកល្បងអាហារផ្សេងៗ និងភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយប្រជាជនក្នុងតំបន់ផងដែរ។ ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍និងស្ញប់ស្ញែងយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាឌីជីថលដើម្បីបង្កើនគុណភាពជីវិតនៅក្នុងប្រទេសនេះ។
ការឆ្លុះបញ្ចាំង
បន្ទាប់ពីបានចូលរួមក្នុងវេទិកាឆ្នាំនេះ ខ្ញុំសូមចែករំលែកសេចក្តីសន្និដ្ឋានផ្តាល់ខ្លួនអំពី "អ៊ីនធឺណិតដែលយើងចង់បាន៖ ដើម្បីលើកកម្ពស់មនុស្សគ្រប់គ្នា"។ ខ្ញុំគិតថាអ៊ីនធឺណិតគួរតែមានសុវត្ថិភាព វត្តមាន(គ្រប់ទីកន្លែង) និង បរិយាប័ន្ន ចាប់ពីកុមាររហូតដល់ក្រុមមនុស្សងាយរងគ្រោះ និង ជនភៀសខ្លួនជាដើម។ ការធ្វើដូច្នេះ យើងអាចភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងនិងលើកកម្ពស់គ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីរួមគ្នាប្រើប្រាស់អ៊ីនធឺណិតដើម្បីធ្វើការលើបុព្វហេតុសកលផ្សេងៗ ដូចជាបរិស្ថាននិងនិរន្តរភាពជាដើម។
សូមបញ្ជាក់ថាវេទិកានេះមិនមានសេចក្តីសម្រេចជារួមលើប្រធានបទនោះទេ។ មតិយោបល់របស់អ្នកចូលរួមទៅលើ “អ៊ីនធឺណិតដែលយើងចង់បាន” គឺខុសៗគ្នា ហើយមតិរបស់ខ្ញុំបានទទួលឥទ្ធិពលពីវគ្កនិងសិក្ខាសាលាក្រោមប្រធានបទដែលខ្ញុំបានចូលរួម។ សូមចូលទៅគេហទំព័រផ្លូវការរបស់ វេទិកាអភិបាលកិច្ចអ៊ីនធឺណិត សម្រាប់លទ្ធផលបន្ថែមពីវេទិកានេះ រួមទាំងឯកសារព្រាងចំពោះចក្ខុវិស័យលើ "អ៊ីនធឺណិតដែលយើងចង់បាន" ដែលចេញផ្សាយពីវេទិកាភាពជាអ្នកដឹកនាំនៃវេទិកាអភិបាលកិច្ចអ៊ីនធឺណិត។
ចុងក្រោយ
សរុបមក ការចូលរួមក្នុងវេទិកាពិភពលោកប្រចាំឆ្នាំមួយនេះគឺជាបទពិសោធន៍ដ៏អស្ចារ្យ ហើយខ្ញុំសូមថ្លែងអំណរគុណយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះអង្គការទិន្នន័យអំពីការអភិវឌ្ឍដែលបានផ្តល់ឱកាសនេះដល់ខ្ញុំ។ វាជាក្តីសុបិននិងជាលើកដំបូងរបស់ខ្ញុំក្នុងការចូលរួមក្នុងវេទិកាអន្តរជាតិ។ ខ្ញុំក៏សូមថ្លែងអំណរគុណដល់ក្រុមយុវជន YIGF កម្ពុជាផងដែរ ដែលបានជួយសម្របសម្រួលក្នុងអំឡុងពេលដែលខ្ញុំនៅប្រទេសជប៉ុន។ ពួកគាត់ផ្តល់ការគាំទ្រ និងស្មារតីដ៏ស្វាហាប់ ហើយខ្ញុំសង្ឃឹមថាខ្ញុំនឹងបានចូលរួមជាមួយពួកគាត់ធ្វើការលើគំនិតផ្តួចផ្តើមនាពេលអនាគតដែលរួមចំណែកដល់បរិបទអ៊ីនធឺណិត និងឌីជីថលក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។